![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
![]() |
|
Op internet en daarbuiten gaan heel wat verhalen rond over de werking van medicinale cannabis. Allerlei (zelfverklaarde) deskundigen spreken elkaar tegen, zelfs binnen de overheid. Het Cannabisbureau en het Zorginstituut Nederland zijn beiden onderdeel van het Ministerie voor Volksgezondheid, maar de eerste zegt dat de werking van zogenaamde mediwiet voldoende wetenschappelijk bewezen is, terwijl de tweede zegt dat dit niet zo is en dat er dus ook geen aanleiding is om het door de zorgverzekeraars te laten vergoeden.
Gevraagd naar deze discrepantie liet het Cannabisbureau ons weten "het niet als een probleem te zien dat twee instanties met elkaar van mening verschillen".
Maar dat is natuurlijk wél een probleem. Want als de overheid het al niet weet, hoe moeten Nederlandse patiënten dan ooit duidelijkheid krijgen over de vraag of mediwiet voor hen een goed idee zou kunnen zijn?
Als de geleerden het er niet over eens kunnen worden, laten we dan zelf maar eens kijken hoe dat zit met wietmiddelen en de medische wetenschap. Om het een beetje overzichtelijk te houden, zullen we kanker als uitgangspunt nemen. Maar onze ervaring is dat het beeld bij andere aandoeningen waar mediwiet voor gebruikt wordt, ongeveer hetzelfde is.
Om een antwoord op deze vraag te vinden, moeten we eerst bepalen wat we als bewijs beschouwen en wat niet. Voor de gemiddelde man in de straat zal het waarschijnlijk makkelijk zijn: bestaan er kankerpatiënten die met behulp van cannabismiddelen, bijvoorbeeld wietolie, genezen zijn? Zo ja, dan is het bewezen en zo nee, dan niet.
![]() |
Als we dit als criterium gebruiken is het antwoord inderdaad een welluidend JA, want er zijn alleen al op internet honderden patiëntenervaringen te vinden die vertellen over hoe men gediagnosticeerd werd met kanker, vervolgens in het reguliere circuit niet veel verder kwam of zelfs opgegeven werd, toen in aanraking kwam met cannabis en er vervolgens weer helemaal bovenop kwam. Of in ieder geval een betere kwaliteit van leven kreeg, bijvoorbeeld doordat de tumor niet helemaal verdween maar wel stopte met groeien, waardoor er mee te leven viel.
Zoals op YouTube, Stichting Mediwiet en in de beroemde mediwietfilm "Run From The Cure".
Ook op onze eigen site vertellen tal van patiënten hoe wietolie hen hielp om kanker te overwinnen.
Voor de wetenschap ligt het echter wat minder eenvoudig. Daar beschouwt men in principe pas iets als bewezen als het onder gecontroleerde omstandigheden is aangetoond, met gebruik van een controlegroep die een placebo krijgt, peer reviewed is en liefst ook nog door andere onderzoeksinstellingen herhaald is met dezelfde bevindingen, dus reproduceerbaar is.
Maar daar wringt de schoen meteen al. Veel van het medisch-wetenschappelijk onderzoek dat er vandaag de dag gepubliceerd wordt als "bewezen", is helemaal niet reproduceerbaar. Naar schatting gaat het om meer dan de helft.
![]() |
Dit heeft verschillende oorzaken. De belangrijkste lijkt te zijn dat publiceren een doel op zich is geworden onder veel wetenschappers, omdat het aantal publicaties dat je op je naam hebt staan grotendeels het succes van je carrière bepaalt en bijvoorbeeld ook je kans op een mooie aanstelling als hoogleraar aan een universiteit.
Met de nauwkeurigheid neemt men het dientengevolge soms wat minder nauw; belangrijker is het om met een opzienbarende conclusie te komen die de kans op publicatie in een gerenommeerd vakblad vergroot. Maar daar zullen we hier niet verder op ingaan, dat hebben anderen al gedaan.
Ook de peer review, de beoordeling van een studie door een (anonieme) andere deskundige, blijkt al jarenlang aan inflatie onderhevig te zijn.
Wikipedia schrijft hierover:
"Veel gehoorde kritiek is dat, onder andere door het falen van de anonimisering, gevestigde wetenschappers worden bevoordeeld. Collegiale toetsing kan ook een rol spelen in het onderdrukken van geldige en vernieuwende denkbeelden. Richard Horton, hoofdredacteur van het Britse medische tijdschrift The Lancet, verklaarde eens dat peerreview bevooroordeeld, onrechtvaardig, oncontroleerbaar, onvolledig, vaak beledigend, meestal onwetend, soms dwaas en vaak verkeerd kan zijn. Ook zouden reviewers bevooroordeeld zijn omdat zij hun vakgebied in een richting willen sturen die hunzelf welgevallig is."
En zo gaan ze nog even verder.
Kortom, als je tegenwoordig hoort dat iets "wetenschappelijk bewezen" is, bijvoorbeeld dat een bepaald middel al dan niet goed werkt, is het verstandig om eerst na te gaan wie het onderzoek gedaan heeft, wie het gecontroleerd heeft en vooral: wie ervoor betaald heeft.
Want dat laatste is misschien nog wel het grootste probleem binnen de medische wetenschap van nu: het meeste onderzoek wordt gedaan door de industrie zelf. En ook het onderzoek eromheen wordt grotendeels aangestuurd en gesponsord door de fabrikanten. De slager keurt dus grotendeels zijn eigen vlees.
![]() |
De rol van de farmaceutische industrie binnen de medische wetenschapswereld is zo groot geworden dat ze een bijna allesbepalende stem hebben gekregen in wat er wel en niet onderzocht wordt, en wat men graag als uitkomst ziet. Gewoon gekochte wetenschap, dus.
En in de industrie draait alles om winsten en patenten, dus die moeten niets hebben van natuurlijke geneesmiddelen zoals de cannabisplant.
Sommige critici stellen al dat de huidige medisch-wetenschappelijke wereld verworden is tot één grote etalage voor de farma. Een dat alle wetenschappelijke beweringen van instituten waar farma-lobbyisten welkom zijn, zoals de overheid, met een grote korrel zout genomen mogen worden.
En het probleem van een toenemende invloed van de commercie op de wetenschap blijft niet beperkt tot de medische wereld. Ook op bijvoorbeeld het gebied van de voedingskunde is gekochte wetenschap schering en inslag. Hierdoor verschijnen er de gekste rapporten, zoals dat kokosolie schadelijk is en margarine gezond, dat E-nummer 621 (oftewel mononatriumglutamaat of gistextract) een onschuldige smaakversterker is en dat cholesterol vermeden moet worden, terwijl dat in werkelijkheid juist een stof is die door het lichaam zelf aangemaakt wordt, o.a. om schade door vrije radicalen in de aderen te herstellen.
Prof. Johan Mackenbach, woordvoerder namens de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW), zei in het NOS-Journaal van 15 januari 2018 over het feit dat zo'n groot deel van de wetenschappelijke publicaties tegenwoordig simpelweg niet kloppen:
"Er zijn een aantal grote series van herhaalonderzoeken gedaan op uiteenlopende vakgebieden. Het percentage resultaten dat niet herhaalbaar bleek, varieert tussen enkele tientallen procenten en 70 procent. Dat kan oplopen tot een heel hoog percentage. Of dat ernstig is? Ja, dat is iets wat ons zorgen baart, en waar we als Akademie van Wetenschappen van zeggen: daar moeten we echt meer inzicht in krijgen, in wat daar aan de hand is. We moeten naar hogere percentages herhaalbaar onderzoek."
Zolang deze situatie niet verbetert, zal het waarschijnlijk zo blijven dat er heel weinig klinisch onderzoek wordt gedaan naar de medicinale werking van cannabis. Ondanks dat dit middel waarschijnlijk al sinds de oudheid door de mens gebruikt wordt en zijn waarde meer dan bewezen heeft.
![]() |
Zo bevatte naar schatting meer dan 60% van alle medicijnen aan het begin van de vorige eeuw, voordat de huidige farmaceutische industrie kwam opzetten, nog cannabis. En zijn er in oude graven van duizenden jaren oud ook cannabisresten aangetroffen, ten teken dat deze plant een bijzondere plek innam in de samenleving destijds.
'Klinisch' wil zeggen: onderzocht op mensen, en dit is de voor geneesmiddelen belangrijkste vorm van onderzoek. Als we kijken naar andere vorm van onderzoek, zoals in reageerbuizen (in vitro) of op proefdieren, dan is er wel veel wetenschappelijk onderzoek beschikbaar dat de therapeutische werking van cannabis aangetoond heeft bij o.a. chronische pijn, ontstekingsziekten, hersenaandoeningen, epilepsie, Gilles de la Tourette, angststoornissen, PTSS, slapeloosheid, slaapapneu, manie/depressie, spasticiteit, glaucoom, ALS en astma.
Meer dan 250 van deze studies (klinisch en pre-klinisch) hebben we op onze wetenschapspagina gezet.
Ook voor de werking tegen kanker is er genoeg wetenschappelijk bewijs te vinden. Meestal niet-klinisch weliswaar, maar toch hebben al deze onderzoeken bij elkaar een schat aan informatie opgeleverd die de werking van fyto-cannabinoïden (de werkzame stofjes uit de cannabisplant) bij o.a. leukemie, hersentumoren, borstkanker, longkanker, prostaatkanker en vele andere vormen van kanker overtuigend aangetoond heeft.
![]() |
Bekende fyto-cannabinoïden zoals CBD (Cannabidiol) en THC (Tetrahydrocannabinol) hebben een anti-proliferatief, anti-mestatatisch, anti-angiogenetisch en pro-apoptotisch effect laten zien in kankercellen. Oftewel: ze gaan de vermenigvuldiging en uitzaaiing van kankercellen tegen, verhinderen de aanleg van bloedvaten in tumoren en stimuleren de geprogrammeerde celdood, waardoor kankercellen vanzelf het loodje leggen (net als gewone cellen).
De cannabinoïden van de plant blijken naadloos aan te sluiten op onze eigen endo-cannabinoïde systeem, dat zeg maar als controlekamer in ons lichaam fungeert en de belangrijkste lichaamsprocessen met elkaar coördineert, zodat we optimaal in evenwicht (homeostase) blijven.
Cannabinoïden fungeren in dit systeem als een soort neurotransmitters die de cellen beter met elkaar laten communiceren. Er wordt gedacht dat veel ziekten waar we in onze moderne maatschappij in toenemende mate mee te kampen hebben, zoals ontstekingsziekten, chronische pijn en kanker, het gevolg zijn van factoren zoals stress, een ongezond dieet en een overmaat aan toxines in het voedsel en de omgeving. Hierdoor wordt de werking van dit endo-cannabinoïde systeem ondermijnd en lopen er allerlei lichaamsprocessen fout.
De fyto-cannabinoïden komen hierbij als geroepen en dit is waarschijnlijk de reden dat mediwiet bij zo'n enorm uiteeenlopende hoeveelheid aandoeningen soelaas kan bieden.
Rechters werken in Nederland vaak via het "aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid"-principe. Oftewel: vrijwel geen enkele rechter is zelf getuige geweest van de misdaad waarover men een oordeel moet vellen, maar via getuigenissen, forensisch onderzoek en ander bewijsmateriaal komt men dan toch meestal tot een conclusie over of een bepaalde verdachte schuldig is of niet.
Als we de cannabisplant in het verdachtenbankje zouden plaatsen en de rechter vervolgens met al het bestaande pre-klinische en klinische bewijs zouden confronteren over de vraag of de plant "schuldig" is aan het genezen van kanker of niet, zou er waarschijnlijk geen rechter ter wereld zijn die de plant zou vrijspreken.
![]() |
Kortom, we kunnen de vraag of de anti-kankerwerking van cannabis wetenschappelijk bewezen is volgens iedere redelijke maatstaf ook gewoon met JA beantwoorden. Er mag dan nog niet zoveel klinisch onderzoek gedaan zijn om de hierboven genoemde redenen, maar dat doet niets af aan de enorme berg "indirect" bewijs die er bestaat.
En dat bepaalde krachten met hun eigen agenda binnen de medische wereld die klinische onderzoeken tegenhouden, is niet de schuld van de plant!
Bron: THC-Olie.nl